บทที่ 114

“พ่อครับ คิดอะไรอยู่”

เชอริลหยิบอมยิ้มออกจากปากของเธอและจ้องไปที่ใบหน้าที่หล่อเหลาของเชนด้วยแววตางุนงง

“ฉันคิดว่าทำไมเชอริลชอบกินขนม”

เชนยิ้มอย่างอ่อนโยน และมือที่จับเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ก็กระชับขึ้นเล็กน้อย

“เพราะฉันยังเด็ก พ่อมันโง่มาก”

เชอริลอดไม่ได้ที่จะกลอกตาและไม่เห็นรอยยิ้มที่คลุมเครือบนใบหน้าขอ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ